Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Λόγια κρυμμένα

Μια τροχαλία γυρίζει κι η ζωή προχωρά
εσύ ούτε να κοιτάξεις προλαβαίνεις
εικόνες, λόγια, νοήματα όλα φεύγουν κι έρχονται σαν αστραπή
μόνο σαν ξαποστάσεις μια σκέψη σου τρυπάει το μυαλό
αξίζει ο χρόνος να κυλά σαν χείμαρρος ασταμάτητος;

Διαβάτες πάνε κι έρχονται, σου δίνουν κάτι λίγο, τα παίρνουν όλα
όλα ή όσα μπορείς, ότι σου βρίσκεται την ώρα που πλησιάζουν
για να φύγουν μετά από λίγο και να μείνεις με την απορία ζωγραφισμένη
σ' ένα πρόσωπο που το χαράσσουν οι γραμμές της λύπης

Κι όμως τα μάτια σου θα λάμψουν ξανά, έστω για λίγο
τη στιγμή εκείνη που η ελπίδα γεννιέται μέσα από το τίποτα
μέσα από ένα φευγαλέο αχ, από μια ευχή, μια προσευχή
είθε ο χρόνος να φέρει τι δικαίωση
είθε το μαρτύριο κι ο πόνος να είναι για καλό

Σαν όταν ήσουνα παιδί που σου βαζαν οινόπνευμα στις πληγές
κι έλεγαν μην κλαις, θα σου περάσει
κι εσύ σώπαινες και σκούπιζες τα μάτια
κι άρχιζες πάλι να παίζεις και να γελάς

Δεν υπάρχουν σχόλια: